Οστεομυελίτιδα

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Οι παράγοντες αυτοί χωρίζονται σύμφωνα με την πηγή πρόκλησης της οστεονέκρωσης. Ο κύριος παράγοντας που αξιολογεί τον κίνδυνο ανάπτυξης της οστεονέκρωσης σχετίζεται άμεσα με τα διφωσφονικά φάρμακα και τη συνολική δόση και έκθεση του ασθενούς σε αυτά.

Παράγοντες που σχετίζονται με τα διφωσφονικά:

1. Δραστικότητα του φαρμάκου

• Η ζολενδρονάτη είναι πιο δραστική από την παμινδρονάτη.
• Η παμινδρονάτη είναι πιο δραστική από τα Per os χορηγούμενα διφωσφονικά.

2. Διάρκεια της θεραπείας

Όσο πιο μακροχρόνια είναι  η θεραπεία  και χρήση διφωσφονικών φαρμάκων, τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου.

Τοπικοί παράγοντες:

Χειρουργική του στόματος με συχνότερη την απλή εξαγωγή, χειρουργική τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων, ακρορριζική χειρουργική, περιοδοντική χειρουργική με συμμετοχή οστού, τραυματισμός από οδοντοστοιχίες, συνυπάρχουσες φλεγμονώδεις καταστάσεις στο στόμα και κακή στοματική υγιεινή.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου:

Άλλες αντικαρκινικές θεραπείες (π.χ. χημειοθεραπεία), κάπνισμα, αναιμία, διαβήτης και νεφρική ανεπάρκεια μπορούν επίσης να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου.

α. Σε ασθενείς που πρόκειται να λάβουν διφωσφονικά

Εάν η γενική κατάσταση του ασθενούς το επιτρέπει συνίσταται:

• Ενδελεχής οδοντιατρικός έλεγχος
• Εξαγωγή δοντιών με αμφίβολη πρόγνωση
• Χειρουργική αφαίρεση κυστών ή άλλων φλεγμονωδών καταστάσεων των γνάθων
• Θεραπεία περιοδοντικής νόσου
• Ολοκλήρωση θεραπευτικών οδοντιατρικών εργασιών με σκοπό την διατήρηση των υγιών δοντιών
• Εκμάθηση σωστής στοματικής υγιεινής
• Αναμονή 3 εβδομάδων για επιθηλιοποίηση των τραυμάτων

β. Σε ασυμπτωματικούς ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά

• Διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής
• Τακτικός οδοντιατρικός έλεγχος
• Ενδοδοντικές θεραπείες και όχι εξαγωγές
• Αποφυγή τοποθέτησης εμφυτευμάτων σε ασθενείς που λαμβάνουν IV διφωσφονικά πάνω από 4 φορές τον χρόνο

γ. Σε ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά Per os

• Ασθενείς με διάρκεια θεραπείας μικρότερη των 3 ετών και χωρίς κανένα παράγοντα κινδύνου δεν διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο όταν υποβάλλονται σε χειρουργική του στόματος σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
• Ασθενείς με διάρκεια θεραπείας μεγαλύτερη των 3 ετών, και αν η γενική του υγεία του ασθενούς το επιτρέπει, θα πρέπει να διακόπτουν το φάρμακο 3 μήνες πριν τις χειρουργικές παρεμβάσεις, και άλλους 3 μήνες μετά την επέμβαση, μέχρι να ολοκληρωθεί η οστική επούλωση (“drug holiday”).

α. Όσον αφορά την I.V. χορήγηση:

• Η μικρής διάρκειας διακοπή του φαρμάκου δεν προσφέρει τίποτα
• Εάν η γενική υγεία του ασθενούς το επιτρέπει τότε η μακροχρόνια διακοπή βοηθά στην σταθεροποίηση της νόσου και στην μείωση του ρίσκου νέων εστιών

β. Όσον αφορά την Per os χορήγηση:

• Η μακροχρόνια διακοπή μπορεί να οδηγήσει σε απολυματοποίηση της εστίας και επούλωση μετά την αφαίρεση του απολύματος
• Εάν η γενική υγεία του ασθενούς το επιτρέπει προτείνεται η διακοπή του φαρμάκου