Αν και τα ακριβή στοιχεία δεν είναι γνωστά, οι εξής παράγοντες έχουν συνδεθεί άμεσα με την εμφάνιση της πάθησης:

● Αφυδάτωση
● Μειωμένη πρόσληψη τροφής
● Διάφορες κατηγορίες φαρμάκων όπως αντιϊσταμινικά, φάρμακα για την αρτηριακή πίεση, ψυχιατρικά φάρμακα
● Τραυματισμοί των σιελογόνων αδένων

Με την ακτινογραφία ή τον υπέρηχο μπορεί άμεσα ο γιατρός να εντοπίσει το σιελολίθο και να προχωρήσει σε άμεση θεραπεία. Οι διαθέσιμες θεραπείες είναι:

● Η συντηρητική θεραπεία
Αποτελείται από διάφορες απλές τεχνικές που μπορούν να αυξήσουν τη ροή του σάλιου. Η αυξημένη πρόσληψη υγρών, η κατανάλωση ξινού καθώς και η χρήση ζεστών επιθεμάτων μπορούν να βοηθήσουν στη χαλάρωση της πέτρας.

● Η λιθοτριψία
Πραγματοποιείται με τη χρήση κυμάτων υπερήχων συνήθως σε μικρούς σιαλόλιθους, ιδιαίτερα όταν είναι κοντά στην έξοδο του πόρου μιας και μπορούν να αποβληθούν μετά με τη φυσιολογική ροή του σάλιου.

● Η σιαλενδοσκόπηση
Μία σύγχρονη μέθοδος η οποία έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια είναι η σιαλενδοσκόπηση. Γίνεται με τη χρήση ειδικών ενδοσκοπίων και μπορεί να αφαιρέσει αναίμακτα την πέτρα από τον αδένα. Η θεραπεία γίνεται με τοπική αναισθησία και αφαιρεί την πέτρα είτε με ειδικό κλωβό είτε με laser.

● Η Σιαλολιθοτομή
Σε περιπτώσεις που είναι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε από τις παραπάνω μεθόδους προχωρούμε στην αφαίρεση με τομή στον πόρο. Ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση της πέτρας μπορεί να γίνει είτε με τοπική αναισθησία είτε με γενική αναισθησία σε χειρουργείο.

● Αφαίρεση του σιελογόνου αδένα

Σε ακραίες περιπτώσεις όπου καμία θεραπεία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τότε υπάρχει η τελευταία επιλογή της αφαίρεσης του σιελογόνου αδένα. Μπορεί να γίνει είτε μερική η ολική και αποτελεί μία εξαιρετικά επιπλοκή διαδικασία λόγω της θέσης του αδένα ανάμεσα σε κύρια νεύρα του προσώπου.