Η ακρορριζεκτομή μπορεί σώσει το δόντι του ασθενούς σε διάφορες περιπτώσεις.
Εάν τα συμπτώματα επιμένουν και το πρόβλημα δεν είναι ορατό στην ακτινογραφία, τότε ενδέχεται να υπάρχει ένα αρκετά μικρό κάταγμα, το οποίο δεν είχε εντοπιστεί κατά τη διάρκεια της μη χειρουργικής ενδοδοντικής θεραπείας (απονεύρωση). Σε αυτήν την περίπτωση ο ασθενής θα χρειαστεί να υποβληθεί σε ακρορριζεκτομή, κατά την οποία ο γναθοχειρούργος θα εξετάσει τη ρίζα του δοντιού και θα εντοπίσει το πρόβλημα, προκειμένου να προχωρήσει στη θεραπεία του.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το δόντι ενός ασθενούς πάσχει από ενασβεστίωση, δηλαδή το ασβέστιο που συσσωρεύεται στο δόντι, καθιστά το ριζικό κανάλι πολύ στενό. Σε αυτήν την περίπτωση, η στένωση δεν βοηθάει τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό των δοντιών κατά την απονεύρωση, με αποτέλεσμα ο γναθοχειρούργος να μην φτάσει ως το τέλος της ρίζας, ώστε αυτή να καθαριστεί και να εμφραχθεί σωστά. Επομένως, εάν το δόντι σας πάσχει από ενασβεστίωση, ο γναθοχειρούργος σας μπορεί να κάνει μία χειρουργική επέμβαση ακρορριζεκτομής για να σφραγίσει και να καθαρίσει το υπόλοιπο ριζικό κανάλι.
Τις περισσότερες φορές, ένα δόντι που έχει υποβληθεί σε απονεύρωση δεν χρειάζεται ξανά ενδοδοντική θεραπεία. Όμως, υπάρχουν περιπτώσεις όπου το δόντι δεν επουλώνεται και μπορεί να αρχίσει να πονάει ξανά μετά από μήνες ακόμα και χρόνια έπειτα από μια πετυχημένη θεραπεία. Τότε η ακρορριζεκτομή ενδείκνυται ώστε να σώσει ο ασθενής το δόντι του.
Η ακρορριζεκτομή ή αλλιώς εκτομή της άκρης της ρίζας του δοντιού είναι η πιο συνηθισμένη χειρουργική διαδικασία, στην οποία πρέπει να προχωρήσει ο γναθοχειρούργος σας, όταν η λοίμωξη ή η φλεγμονή επιμένουν μετά από μια απονεύρωση.
