210 5773779 
info@psomaderis.gr
Κνωσσού 4 & Βασιλέως Αλεξάνδρου 98 Περιστέρι
Ωράριο : 10:00 - 21:00, Δευτέρα έως Παρασκευή
ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΣΠΛΑΧΝΙΚΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ
Με τον όρο κάταγμα ορίζεται οποιοδήποτε λύση της συνέχειας του οστού, τέλεια ή ατελής, ως αποτέλεσμα εφαρμογής μιας οποιασδήποτε μεγάλης δύναμης στο συγκεκριμένο οστό, η οποία ξεπερνά το όριο θραύσης του. Η ταξινόμηση των καταγμάτων διαφέρει ανάλογα με (α.) τη βαρύτητα και (β.) την ανατομική θέση της κάκωσης.
(α.) Ανάλογα με τη βαρύτητα τα κατάγματα ταξινομούνται ως:
Ρωγμώδη Κατάγματα:
Στα κατάγματα αυτά η χρήση υλικού οστεοσύνθεσης είναι περιττή. Η ακινητοποίηση των καταγματικών κολοβωμάτων με συντηρητικά μέσα αρκεί για να ολοκληρωθεί η οστική επούλωση.
Απλά Κατάγματα:
Πρόκειται για κατάγματα κατά τα οποία έχει επέλθει πλήρης λύση της οστικής συνέχειας. Η πλειονότητα των περιπτώσεων αυτών των κακώσεων θεραπεύεται με πλάκες και βίδες εσωτερικής οστεοσύνθεσης.
Συντριπτικά Κατάγματα:
Πρόκειται για κατάγματα με πολλαπλές και αλληλοτεμνόμενες καταγματικές γραμμές. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αντιμετωπίζονται όπως τα απλά κατάγματα, δηλαδή με εσωτερική οστεοσύνθεση. Δεν αποκλείεται, όμως, να χρειαστεί και εξωτερική οστεοσύνθεση ανάλογα με την περίπτωση.
Αποσπαστικά Κατάγματα:
Δηλαδή, κατάγματα στα οποία ένα μέρος του οστού έχει χαθεί, καθιστώντας αδύνατη τη φυσιολογική οστική συνέχεια.
Επιπλεγμένα Κατάγματα:
Ως επιπλεγμένα κατάγματα αναφέρονται εκείνα στα οποία, πέραν της οστικής κάκωσης, συνυπάρχουν και άλλες κακώσεις ή επιπλοκές όπως π.χ. η τρώση του προσωπικού νεύρου από το αιχμηρό οστικό άκρο ενός κατάγματος του κονδύλου της κάτω γνάθου. Και σε αυτόν τον τύπο κατάγματος, χρησιμοποιείται η μέθοδος αποκατάστασης της εσωτερικής οστεοσύνθεσης. Παρ’ όλα αυτά, η διαφορά στη βαρύτητα της κάκωσης οδηγεί στην ανάγκη για άμεση και συνδυασμένη θεραπεία προκειμένου να διασωθεί η ευγενής δομή που έχει υποστεί την κάκωση.
Κλειστά Κατάγματα:
Δηλαδή, κατάγματα στα οποία το δέρμα ή ο βλεννογόνος που καλύπτει το οστικό τραύμα παραμένουν ακέραια και δεν διατρέχουν κίνδυνο επιμόλυνσης από το εξωτερικό περιβάλλον.
Ανοικτά Κατάγματα:
Στα κατάγματα αυτά, τα οστικά άκρα έρχονται σε άμεση επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον διαμέσου μιας τραυματικής ασυνέχειας του υπερκείμενου δέρματος ή βλεννογόνου. Ο κίνδυνος επιμόλυνσης και περαιτέρω επιπλοκών όπως η καθυστερημένη πώρωση ή οστεομυελίτιδα είναι μεγάλος. Για τα ανοικτά κατάγματα εφαρμόζεται τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική οστεοσύνθεση ως μέθοδοι εκλογής για τη θεραπεία.
(β.) Ανάλογα με τη θέση τους τα κατάγματα ταξινομούνται ως:
Κατάγματα της κάτω γνάθου, τα οποία περαιτέρω περιγράφονται ανατομικά ως κατάγματα του γενείου, της γωνίας, του σώματος, του κλάδου, του κονδύλου και της φατνιακής απόφυσης.
Κατάγματα του μέσου τριτημορίου του προσώπου, στα οποία περιλαμβάνονται το οβελιαίο κάταγμα και το κάταγμα της φατνιακής απόφυσης της άνω γνάθου. Επίσης, στα κατάγματα του μέσου τριτημορίου του προσώπου συγκαταλέγονται και τα κατάγματα Le Fort I, Le Fort II, Le Fort III, τα κατάγματα του ρινοηθμοειδικού συμπλέγματος, τα κατάγματα του ζυγωματοκογχικού συμπλέγματος και το κάταγμα του εδάφους του οφθαλμικού κόγχου.
Κατάγματα του άνω τριτημορίου του προσώπου, στα οποία περιλαμβάνονται το κάταγμα της οροφής του οφθαλμικού κόγχου και τα κατάγματα των μετωπιαίων οστών
Στις μέρες μας η αποδοτικότερη μέθοδος αποκατάστασης της οστικής συνέχειας (πώρωση) είναι η εσωτερική οστεοσύνθεση, η οποία εφαρμόζεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Η εσωτερική οστεοσύνθεση υπερτερεί των άλλων μεθόδων καθώς προσφέρει την ταχύτερη λειτουργική αποκατάσταση της οστικής βλάβης, από όλες τις μεθόδους.
Τι είναι η εσωτερική οστεοσύνθεση;
Η μέθοδος αποκατάστασης με εσωτερική οστεοσύνθεση, αφορά στην εφαρμογή πλακών, διαφορετικού μεγέθους ανάλογα με την ένδειξη, με προκατασκευασμένες οπές για τη διέλευση των βιδών, που προσαρμόζονται με κατάλληλους χειρισμούς ώστε να εφάπτονται στο φλοιώδες πέταλο των αναταγμένων καταγματικών επιφανειών και να εκτείνονται εκατέρωθεν της γραμμής του κατάγματος και στα δύο οστικά κολοβώματα (adaptation).
Η τοποθέτησή τους γίνεται με βίδες διαφόρων μηκών οι οποίες διαπερνούν το έξω φλοιώδες οστό και εισέρχονται στο σπογγώδες τμήμα του οστού χωρίς να φτάνουν στον εσωτερικό φλοιό του (μονοφλοιωτική οστεοσύνθεση).
Τι πλάκες χρησιμοποιούνται;
Σε αντίθεση με παλιά, που οι πλάκες που χρησιμοποιούνταν ήταν μεγάλες, άκαμπτες, ισχυρές και η τοποθέτηση τους στην κάτω γνάθο γινόταν τις περισσότερες φορές με εξωστοματική προσπέλαση, στις μέρες μας οι πλάκες έχουν εξελιχθεί. Πλέον χρησιμοποιούνται μικρότερες, πιο εύκαμπτες και πιο κατάλληλες για το πρόσωπο πλάκες, με μονοφλοιωτικές βίδες, ώστε να αποφεύγονται τραυματισμοί σε γειτνιάζοντα μη οστικά μόρια όπως το αγγειονευρώδες δεμάτιο της κάτω γνάθου ή οι ρίζες των δοντιών. Συνήθως, τα συστήματα οστεοσύνθεσης των διαφόρων εταιρειών περιλαμβάνουν δύο έως τρία μεγέθη πλακών, διαφορετικά ως προς το πάχος τους και την αντοχή τους στις φορτίσεις, μαζί με τις αντίστοιχες βίδες.
Πώς τοποθετούνται οι πλάκες;
Πριν την τοποθέτησή τους, οι πλάκες διαμορφώνονται με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων με τρόπο ώστε να εφάπτονται στην οστική επιφάνεια εκατέρωθεν της γραμμής του αναταγμένου κατάγματος και να επεκτείνονται επαρκώς και προς τις δύο καταγματικές πλευρές (adaptation). Τα μέταλλα ή τα κράματα μετάλλων που επιλέγονται για την κατασκευή μικροπλακών και βιδών, έχουν τις απαιτούμενες ιδιότητες με στόχο να μπορούν να κάμπτονται χωρίς να θραύονται και χωρίς να μειώνεται η αντοχή τους. Στη συνέχεια, και με την πλάκα ακινητοποιημένη στην επιθυμητή θέση, διανοίγονται τα οστικά φρεάτια για τις βίδες με την ανάλογη φρέζα, διαμέσου των οπών της πλάκας. Τέλος, οι βίδες κοχλιώνονται με σκοπό να ακινητοποιηθεί το κάταγμα εκατέρωθεν της γραμμής του κατάγματος. Η ακινητοποίηση που προκύπτει επιτρέπει μια ελάχιστη κινητικότητα των κολοβωμάτων, η οποία, όμως, είναι επιθυμητή. Η πώρωση που προκύπτει είναι έμμεση (with callus formation).
Τι είναι η εσωτερική οστεοσύνθεση;
Η μέθοδος αποκατάστασης με εσωτερική οστεοσύνθεση, αφορά στην εφαρμογή πλακών, διαφορετικού μεγέθους ανάλογα με την ένδειξη, με προκατασκευασμένες οπές για τη διέλευση των βιδών, που προσαρμόζονται με κατάλληλους χειρισμούς ώστε να εφάπτονται στο φλοιώδες πέταλο των αναταγμένων καταγματικών επιφανειών και να εκτείνονται εκατέρωθεν της γραμμής του κατάγματος και στα δύο οστικά κολοβώματα (adaptation).
Η τοποθέτησή τους γίνεται με βίδες διαφόρων μηκών οι οποίες διαπερνούν το έξω φλοιώδες οστό και εισέρχονται στο σπογγώδες τμήμα του οστού χωρίς να φτάνουν στον εσωτερικό φλοιό του (μονοφλοιωτική οστεοσύνθεση).
Τι πλάκες χρησιμοποιούνται;
Σε αντίθεση με παλιά, που οι πλάκες που χρησιμοποιούνταν ήταν μεγάλες, άκαμπτες, ισχυρές και η τοποθέτηση τους στην κάτω γνάθο γινόταν τις περισσότερες φορές με εξωστοματική προσπέλαση, στις μέρες μας οι πλάκες έχουν εξελιχθεί. Πλέον χρησιμοποιούνται μικρότερες, πιο εύκαμπτες και πιο κατάλληλες για το πρόσωπο πλάκες, με μονοφλοιωτικές βίδες, ώστε να αποφεύγονται τραυματισμοί σε γειτνιάζοντα μη οστικά μόρια όπως το αγγειονευρώδες δεμάτιο της κάτω γνάθου ή οι ρίζες των δοντιών. Συνήθως, τα συστήματα οστεοσύνθεσης των διαφόρων εταιρειών περιλαμβάνουν δύο έως τρία μεγέθη πλακών, διαφορετικά ως προς το πάχος τους και την αντοχή τους στις φορτίσεις, μαζί με τις αντίστοιχες βίδες.
- Όταν υπάρχει ανάγκη για ισχυρή οστεοσύνθεση, για παράδειγμα στην περίπτωση συντριπτικού κατάγματος της κάτω γνάθου, ή όταν πρόκειται να γεφυρωθεί ένα οστικό έλλειμμα της κάτω γνάθου, χρησιμοποιούνται πλάκες πάχους 2,4mm-2,7mm, οι οποίες ονομάζονται διεθνώς πλάκες γεφύρωσης (bridging plates).
- Οι αμέσως πιο ισχυρές πλάκες έχουν πάχος μέχρι 2mm και ονομάζονται διεθνώς mini plates. Χρησιμοποιούνται ευρέως σε όλο τον σκελετό του σπλαχνικού και εγκεφαλικού κρανίου.
- Οι ακόμα πιο λεπτές πλάκες, που έχουν πάχος 1,0mm-1,5mm, αποκαλούνται micro plates και χρησιμοποιούνται στα κατάγματα που δέχονται χαμηλή φόρτιση, όπως τα κατάγματα του ρινοηθμοειδικού συμπλέγματος και οι αυτομετασμοσχεύσεις οστικών block.
Πώς τοποθετούνται οι πλάκες;
Πριν την τοποθέτησή τους, οι πλάκες διαμορφώνονται με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων με τρόπο ώστε να εφάπτονται στην οστική επιφάνεια εκατέρωθεν της γραμμής του αναταγμένου κατάγματος και να επεκτείνονται επαρκώς και προς τις δύο καταγματικές πλευρές (adaptation). Τα μέταλλα ή τα κράματα μετάλλων που επιλέγονται για την κατασκευή μικροπλακών και βιδών, έχουν τις απαιτούμενες ιδιότητες με στόχο να μπορούν να κάμπτονται χωρίς να θραύονται και χωρίς να μειώνεται η αντοχή τους. Στη συνέχεια, και με την πλάκα ακινητοποιημένη στην επιθυμητή θέση, διανοίγονται τα οστικά φρεάτια για τις βίδες με την ανάλογη φρέζα, διαμέσου των οπών της πλάκας. Τέλος, οι βίδες κοχλιώνονται με σκοπό να ακινητοποιηθεί το κάταγμα εκατέρωθεν της γραμμής του κατάγματος. Η ακινητοποίηση που προκύπτει επιτρέπει μια ελάχιστη κινητικότητα των κολοβωμάτων, η οποία, όμως, είναι επιθυμητή. Η πώρωση που προκύπτει είναι έμμεση (with callus formation).
ΒΑΣΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ
Πολυετής εμπειρία στα πιο δύσκολα περιστατικά
Εξοπλισμός και μηχανήματα τελευταίας γενιάς και συνεχής ενασχόληση με νέες μεθόδους και τεχνικές
Ανώδυνες τεχνικές ώστε να αισθάνεται άνετα ο ασθενής
Εμπειρία, λεπτομέρεια και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες
Σας δίνουμε πίσω το χαμόγελο σας καθώς και την αυτοπεποίθηση σας, ώστε να βελτιώσετε το επίπεδο ζωής σας
Σας κάνουμε να αισθάνεστε άνετα και φιλικά και δημιουργούμε σχέσεις εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας με τους ασθενείς μας
Λαμβάνουμε υπόψιν την δύσκολη οικονομική συγκυρία ως μια σταθερά και θεωρούμε την ιατρική ως λειτούργημα και όχι ως μέσο πλουτισμού
Στόχος μας είναι να δημιουργούμε σχέσεις ειλικρίνειας με τους ασθενείς μας, αληθινές σχέσεις πέρα από τα στενά όρια της ιατρικής και φυσικά να χαρίζουμε στον κόσμο το πολυτιμότερο αγαθό: ένα ωραίο χαμόγελο.
Τίποτα δεν είναι δύσκολο στη σύγχρονη ιατρική.